Filmin karanlık oda görüntüleriyle başlaması ve içinde fotoğraf olması filmi sevmemin ilk nedeniydi...
Ankara sevgisini son dönemde çevremdeki insanlardan çok duyar olmuştum... Aslına bakarsanız Ankara merakı Yekta Kopan'la başladı... bir kere gittim ama bu sevenlerden dinlediğimden çok önceydi ve sevememiştim... Tekrar bi gidip onların gözüyle bakmak güzel olacak sanırım...
Filmin müzikleri de (başta Bülent Ortaçgil şarkısı olan Eylül Akşamı olmak üzere) oldukça etkileyici ve sevdiğim şarkılardı...
"Film nasıldı" diye soranlara da yanıtım Babam ve Oğlum - Issız Adam karışımı bir duygusallık diyorum... tabi bunu karşılaştırma anlamında değil de filmde "aile" iliskisinin de önemsendiğini anlatabilmek adına bu yorumu yapıyorum...
Kısacası gittim, gördüm, sevdim :) şiddetle tavsiye edilir...
