Babam da sevmezdi fotoğrafları.
Oysa biliyorum ki, hafızada biriktirilenler anlamlı kılıyor her şeyi;bulutların şekillerini de. biliyorum bunu, hem de dokuz yaşımda, ailece pikniğe gittiğimiz o günden beri. kuru köftenin şişkinliği geçmeden çimenlere uzanmıştık babamla. Bulut okumayı öğretmişti bana. "Bulutlar geçerken konuşur" demişti,"ne dediklerini hemen duyman, hızlıca okuman lazım." Elimi göbeğime koymuştum, ne yapsa babam, taklit ederdim. "Hayat da öyledir, geçer gider, iyi dinlemezsen, ne dediğini duyamazsın"
"Şu kuzu mu baba?" demiştim.
Annem "Kalkın o ıslak çimlerin üstünden, hasta olacaksınız!" diye bağırmasaydı, eminim sorumu cevaplardı babam.
Kediler Güzel Uyanır/Piknik Havası(sf 19)-Yekta Kopan
Kitabı okumaya yeni başladım ama bu hikaye bloguma koyduğum "bulut" çiziminin anlamı gibi geldi ve paylaşmak istedim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder